دلم می خواست کسی در حوالی احوال من نبود
دلم برای خواندن همان آواز قدیمی تنگ است
من از پلک گشوده این پنجره ها می ترسم
باید بروم جایی دور
باید جایی دور بروم
دیگر نه مولوی را دوست دارم و نه حوصله حافظ را...
تنها به کوچه می نگرم
عده مغموم از کوچه مشرف به پسین می گذرند
رخت هاشان تاریک
چشمهاشان خیس
اما من دلشان را از این پیشتر
جایی دور دیده بودم...