بودن من درد نیست

یکنفر می آید 

دیگری میرود 

و چرخهء آمد و رفت 

تکرار و تکرار میشود

آری باید رفت 

و آری باید دل نداد 

و این شاید قانونی است که فراموشی و شاید ترس از جاودانگی آن را وضع کرده

باید مسافر بود و سفر کرد

و هجرت را تکرار و تکرار و تکرار کرد....

داستان آمد و رفت که شاید اسمش زندگی است را دوره کرد ، آموخت و یاد داد

آه از این قانون ..................آه از این داستان

هیچ کس نمی ماند 

هیچ کس نمی خواند

و هیچ کس جاودانگی را ارمغان ندارد

می دانم که رفتن دلیل نبودن نیست

اما کاش همه بدانند ... کاش همه بخوانند

کاش تو هم بدانی و بخوانی 

کاش او هم ........

باید نوشت 

باید نوشتن را سرشت و تکرار ها را تکرار کرد

میدانم فاصلهء ما زیاد شده اما نمیدانم تو دور شده ای یا من

تو سفر کردی یا من جا ماندم 

تو تکرار کردی یا من .......

ولی کاش !! 

ولی کاش آینه ای داشتی 

و میدیدی کسی در پشت منظر نگاهت هم آغوش خاک گشته

و لحظه لحظهء خاطرات بودنت را در این فاصله ها میگذارد تا به تو نزدیک تر شود ......

کاش میدانستی که کسی آمار قدمهایت را دارد....

قانون ......

من به قانون شکنی محکومم...و تبعیدبه مجازم 

نفرین به دادگاه تو .... نفرین به دادگاه من

چه بیهوده است انتظار دیروز را در فردا کشیدن...

بودن من درد نیست

من از بیهوده بودن سخت دلگیرم........

علی اکبر ثابتیان