آه و دم

آه از دمی که این همه ساعت طول کشید

آه و دم

آه از دمی که این همه ساعت طول کشید

درباره من

مرا گویی که رایی من چه دانم .............. زیبا نبود زندگی تو زیبا کردی ✡✡✡✡✡✡✡ خسته ام کرده اند دیگر از هیچ کسی نخواهم پرسید این که این همه خسته این که این همه خودفروش این که این همه ناامید این که این که قرار ما نبود ✿✿✿✿✿✿✿✿ آی آدمها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید! یکنفردر آب دارد می سپارد جان. یک نفر دارد که دست و پای دائم‌ میزند روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید. ✡✡✡✡✡✡✡✡✡✡✡✡ اگر خطایی از من سر زد کدام انسان بدون خطا زندگی کرده است ها ؟ ✯✯ یادمان باشد کسی مسئول دلتنگی ها و مشکلات ما نیست ! اگر رد پای دزد آرامش و سعادت را دنبال کنیم سرانجام به خودمان خواهیم رسید که در انتهای هر مفهومی نشسته ایم و همه ی چیزهای تلنبارِ مربوط و نامربوط را زیر و رو می کنیم ! ✺✺✺✺✺✺✺✺ چند روز است که دیوانه ی دیوانه ام ! عینا قاطری که حجمُ وزنِ بار ِفردایش را می فهمد کرختُ پَهن... و عشق ، چند کیلو موزِ نه چندان اعلاست ، برای بیماری که نفس هایش به شماره اُفتاده است ! ☂ ☀ (◐.̃◐) پس نه تو به خدای من اعتماد کن و نه من به خدای تو.... ☁❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ولی هنوز گاهی میان آدمها گم می شوم آدمها را بلد نیستم ! ✩✩✩✩✩✩✩✩✩ کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش کی روی ره ز که پرسی چه کنی چون باشی ادامه...

آمار : 10142 بازدید Powered by Blogsky

کسی نیست ، با خودم حرف می زنم

کجا می روی ؟

با تو هستم

ای رانده حتی از اینه

ای خسته حتی از خودت

کجای این همه رفتن

راهی به آرزوهای آدمی یافتی ؟

کجای این همه نشستن

جایی برای ماندن دیدی ؟

سر به راه

رو به نمی دانی تا کجا

چرا اتاقت را با خود می بری ؟

چرا عکس های چند سالگی را به ماه نشان می دهی ؟

خلوت کوچه ها را چرا به باد می دهی ؟

یک لحظه در این تا کجای رفتن بمان

شاید آن کاغذ مچاله که در باد می دود

حرفی برای تو دارد

سطری نشانی راهی

خیالت

من از این همه فریب

که در کتابخانه های دنیا به حرف می ایند

و در روزنامه های تا غروب می میرند

چیزی نفهمیده ام ؟

خیالت

من از پنجره های باز خانه ی سالمندان

که رو به از صبح توپ بازی

تا بای بای تیله ها و گلسر های رنگی حسرت می کشند

چیزی نفهمیده ام ؟

هنوز راهی از چشم های خیسم

رو به خاک بازی در باغ و

پله های شکسته ی روز دبستان

می رود

هنوز بغضی ساده

رو به دفتری از امضای بزرگ و یک بیست

که جهان را به دل خالی ام می بخشید

می شکند

حالا در این بی کجایی پرشتاب

با که اینقدر بلند حرف می زنی ؟

تمام چشم های شهری شده نگاهت می کنند

کسی نیست ، با خودم حرف می زنم

هیوا مسیح

ℳ☮ℵA شنبه 14 اردیبهشت‌ماه سال 1392 ساعت 09:20 ب.ظ

2 نظر

آه و دم

درباره من

روزانه‌ها

پیوندها

دسته‌ها

ابر برجسب

جدیدترین یادداشت‌ها

بایگانی

کسی نیست ، با خودم حرف می زنم